node-gallery | TomKal foto

Kakadu żółtoczuba Rozwiń text

Kiedyś już fotografowałem dzikie kakadu żółtoczube, ale miałem ze sobą jedynie obiektyw 70-200, a odległość dość spora, tak więc nie powstała galeria nowego gatunku, a jedynie zdjęcia zamieszczone zostały w galerii Hong-Kong Park, mimo że kakadu tam prezentowane były dzikie, a zdjęcia wykonane w parku miejskim. W Australii zmienił się ten stan rzeczy. Kakadu żółtoczube fotografowałem w Townsville oraz Sydney. Szukać ich trzeba było w parkach miejskich i na obrzeżach miast oraz w górach Blue Mountains. Są rzeczywiście jak maskotki w „odbiorze” podczas ich obserwowania. Patrząc na nie można by rzec, że przypominają pluszaki, a może moja ocena nie jest obiektywna? Kiedyś bowiem kakadu była naszym domowym pupilem. Kasia, bo tak miała na imię papuga, była w pełni oswojonym ptakiem i podczas naszego pobytu w domu swobodnie po nim latała. Kasia miała dość specyficzny charakter i wiedziała czego chce od życia. Dla nas była opanowana i miła, często siedząc nam godzinami na ramieniu. Trzeba było jej jedynie co jakiś czas poświęcić chwilę. A to dać fistaszka, a to podrapać po głowie. Jak się nami nudziła, leciała na swoje drzewo, na którym miała zawieszone zabawki. Jednego, zdaniem Kasi, nie powinniśmy robić. Nie powinniśmy zapraszać do domu gości. Kasia wpadała w szał i mogła ranić do krwi. Latała wydając przeraźliwe odgłosy. Wiedziała, że nie będziemy mieli dla niej za dużo czasu i zazdrość zmieniała tego łagodnego ptaka w agresora. Wracajmy jednak do obserwacji dzikich kakadu. W Australii było ich rzeczywiście sporo. Latały w małych grupkach, a o ich przybyciu wiedziała zawsze cała okolica. Tak jak obserwacja ich jest ciekawą i miłą w odbiorze, tak ich odgłosy przeraźliwe, nieprzyjemne i drażniące. Po wykonaniu kilku ujęć żerujących kakadu, stojąc bezpośrednio pod nimi nagrałem ich odgłosy i zapraszam do odsłuchania. Zapewniam, że słychać je daleko, a w górach Mountains chyba odległość można było liczyć w kilometrach. Ciekawym dla przyjeżdżającego z Europy jest, że ten ptak żyje w stanie dzikim na obrzeżach i w parkach miejskich. Akceptuje otoczenie i dość bliskie przebywanie ludzi w swoim otoczeniu. Nie trzeba wielkich wypraw i organizacji, aby go sfotografować. Trzeba mieć po prostu trochę szczęścia i być we właściwym czasie w miejscu ich żerowania. Jak zwykle tubylec jest bezcenny i jego podpowiedź skraca czas poszukiwań, czas, którego w Australii zawsze będzie brakować. Nieograniczone przestrzenie, wielość i łatwość fotografowania oraz zawsze przemili i życzliwi Australijczycy, to wszystko sprawia, że czas mija niestety za szybko…