Wykaz alfabetyczny

Pierwsze zdjęcie puszczyka zrobiłem dzięki niewielkim opadom deszczu i mojej determinacji. Mimo kiepskiej aury spacerowałem po sosnowym lesie, z niewielka ilością drzew liściastych. Dzięki mżawce ściółka leśna była na tyle wilgotna, że chodząc po lesie nie było słychać odgłosów łamiącego się igliwia i liści. Idąc spokojnie bacznie obserwowałem las, gdy nagle jedno z drzew miało na wysokości kilku metrów nienaturalne uwypuklenie. Gdy się zbliżyłem okazało się, że to sowa, a dokładniej puszczyk- pierwsza sowa, jaka zobaczyłem w naturalnym jej środowisku.

Bez przewodnika tego ptaka, a właściwie pary puszczyków nie udałoby się sfotografować. Przewodnik w pewnym momencie zatrzymał samochód, kilkaset metrów marszu i oto one siedzą na swojej "dyżurnej gałęzi", na potężnym drzewie. Nie specjalnie się nami przejmowały podczas ich fotografowania. Puszczyki czarnolice mogą osiągnąć wagę do pół kilograma. Występują od Meksyku, poprzez Kostarykę, Wenezuelę, Kolumbię do Peru. Żyją w wilgotnych lasach, żywią się owadami, żabami małymi ptakami oraz ssakami.

Na przestrzeni lat, kilkukrotnie podziwiałem puszczyka mszarnego w poznańskim ZOO. Niesamowita potężna sowa o niesamowitych oczach i spojrzeniu. Mają niesamowity słuch, potrafią usłyszeć poruszające się gryzonie pod pokrywą śniegu, bezszelestnie dokonać nalotu i nie widząc myszy upolować ją spod pokrywy śnieżnej.  Te wszystkie zdjęcia, filmy informacje nie zastąpią własnej obserwacji no i satysfakcji z posiadania własnych zdjęć tego pięknego ptaka. W Polsce jest to bardzo trudne bo cała populacja liczy podobno kilka par.

Ta galeria powstała w wielkich bólach i w pocie czoła. Nie ma czatowni na puszczyki uralskie, trzeba je po prostu znaleźć, wychodzić. Brzmi niegroźnie, ale dla osoby bez przygotowania zrobienie niespełna 30 kilometrów dziennie, w większości w porośniętym gęstą roślinnością terenie, z kilkunasto kilogramowym ekwipunkiem to nie lada wyczyn. Bezwzględnie postawa Tomka była mobilizująca do wytrzymania trudności całodniowych poszukiwań podczas których nie odstępowały nas na krok roje komarów. Po Tomku, znającego puszczę jak własną kieszeń, nie było widać oznak zmęczenia.

Poświęciłem sporo czasu na szukaniu jakichś dodatkowych informacji o tym ptaku. Chyba jest bardzo rzadki, skoro informacji jak na lekarstwo.  Występują w Australii i Nowej Gwinei. Jest naprawdę filigranowy, a prezentowane zdjęcia wykonane są praktycznie z jednego ujęcia.