TomKal foto

Robi niesamowite wrażenie spokojnie przechodząc w odległości kilkunastu metrów od nas waran ważący do 30 kilogramów i długości ciała około 2,5 metra. Musieliśmy się sporo cofnąć aby w teleobiektywach zobaczyć cała sylwetkę warana. Zdjęcia powstały jak zwykle dla gadów w moim przypadku przy okazji. Fotografowaliśmy w pobliżu lasu namorzynowego szczudłaki, czajki indyjskie, zimorodki, czaple białoskrzydłe gdy zauważyliśmy na przedzielającej dwa zbiorniki wodne grobli potężnego warana. Podeszliśmy w miejsce gdzie waran zniknął pod powierzchnia wody i okazało się, że jest ich więcej. Nie tak okazałe jak ten przed chwilą, ale w porównaniu z naszymi jaszczurkami to potężne zwierzęta i zachowaliśmy zawsze dystans do nich. Na szczęście ich spore rozmiary i teleobiektywy dawały taką możliwość bez utraty jakości zdjęć. Zachowując się spokojnie podczas ich fotografowania i tak po chwili znikały pod wodą.
Z ostatniej chwili - Bangkok - 08/2019
Nie był to kolejny „ptasi” wyjazd, ale żadnej okazji nie należy zmarnować, aby uwiecznić nowe gatunki ptaków lub poprawić istniejące galerie, tym bardziej że z perspektywy Polski wszystko w okolicach Bangkoku jest egzotyczne. Nie zabrałem swojego podstawowego obiektywu do fotografowania ptaków (600-tki), a jedynie obiektyw 100-400. I tak udało się solidnie poprawić kilka galerii i powstały trzy nowe galerie ptaków oraz dwie ssaków. Te nowe galerie ptaków wypadłyby zdecydowanie lepiej, gdyby zdjęcia robione były dłuższym, stałoogniskowym obiektywem. W każdym razie jest od czego zacząć budowanie galerii tych gatunków. Bangkok to strasznie zatłoczone miasto, tak więc szansa na zrobienie zdjęć  ptaków ograniczała się do parków miejskich. Majny, wrony wielkodziobe, czaple zielonawe, nadobne - można było fotografować tam bez problemów. Największe jednak wrażenie wywarły na mnie warany wodne i dlatego też tekst przewodni tym razem jest przypisany do galerii tego gada, a nie, jak to zawsze bywało, do galerii jakiegoś gatunku ptaka. W parkach miejskich w Bangkoku dość szokujące jest przebywanie w odległości nieraz kilku metrów od spacerowiczów waranów przekraczających znacznie swą długością jeden metr. Pełnią chyba też funkcje czyścicieli w parku, bo widziałem, jak zjadają resztki ryb, a właściwie ich szkielety. Było ich rzeczywiście sporo i galeria została znacznie wzbogacona o nowe zdjęcia. Nie przeszkadza im chyba wielkomiejski, całodobowy hałas, bo widziałem je w różnych sytuacjach jak np. ich zachowania godowe i w różnych rozmiarach, od maleńkich po osobniki, do których strach podejść. W Lumpini w parku można wynająć rowery wodne, które znacznie ułatwiają fotografowanie. Dzięki córce, doskonale manewrującej naszym rowerem wodnym, powstały moje najlepsze zdjęcia czapli zielonawej. Z racji, że w tym miejscu ptaki są przyzwyczajone do człowieka, czapla pozwalała podpłynąć nieraz na kilka metrów, i tak powstały zdjęcia do mojej galerii tego gatunku, dotychczas dokumentacyjnej. Ta odległość była ważna, bo czapla zielonawa, to niewielkiej postury ptak, ważący około 200 gramów, a więc około 10 razy lżejszy, mniejszy od naszej pospolitej czapli siwej. Z czaplami nadobnymi, z racji ich śnieżnobiałego ubarwienia nie było już tak łatwo, ale dodałem też kilka zdjęć do galerii. W parkach i w mieście majny brunatne były najczęściej spotykanym gatunkiem. Wszędzie, gdzie było to możliwe, widoczne były próby asymilacji ptaków do urbanistycznych realiów wielkiego miasta. Widziałem gniazdo mniszki muszkatowej w krzewie okalającym przyhotelową palarnię papierosów. Wchodzący do palarni nie zauważali, że w odległości 30 centymetrów od ich głowy mniszka wysiaduje jajka. Szkoda, że nie dowiem się, czy udało się jej wyprowadzić młode z gniazda w tak specyficznym miejscu…