Wykaz alfabetyczny

Prezentowane zdjęcia kormorana białolicego wykonane były w Australii i Nowej Zelandii. Kormoran białolicy jest najmniejszym przedstawicielem swojej rodziny. W Australii występuje powszechnie, ale występuje także na północ od Australii w Indonezji i Nowej Gwinei oraz na południowym wschodzie  - w Nowej Zelandii.  Kormoran białolicy mierzy do 60 centymetrów, podczas gdy występujący w Polsce, nasz kormoran zwyczajny dorasta do jednego metra. Ciekawym jest, że kormorana białolicego dało się „podejść” tak jak inne ptaki w Australii, np. czaplę białolicą.

Zdjęcia kormoranów czubatych wykonałem na "ptasiej wyspie" – w Narodowym Parku Szkocji, przy okazji fotografowania maskonurów (patrz tekst maskonur). Zestawienie możliwości fotografowania „przypadkowego” w Polsce z wspomnianą ptasią wyspą szokuje. Spacerując po stawach hodowlanych udaje się wykonać zdjęcie kormorana, ale jeżeli odległość zmniejsza się do kilkudziesięciu metrów, natychmiast podrywa się do lotu.

RPA-02/2017
Z ostatniej chwili - Etiopia-12/2019
Z ostatniej chwili - Botswana -11/12-2022
Z ostatniej chwili-02/2023-Gambia

Kolejna galeria jednej sekwencji przelotu, ptaka, którego widziałem po raz pierwszy. Ale, że zdjęcia jednoznacznie wskazują, że to właśnie ten gatunek kormorana to wykonane zdjęcia zainicjowały powstanie nowej galerii gatunku, no i czwartego gatunku kormorana na mojej stronie. Zdjęcia jak na razie mają dokumentacyjna jakość, ale bywało gorzej z galerią "startową" na mojej witrynie. Dla mnie, liczy się przebywanie w otoczeniu natury, poznawanie i uwiecznianie nowych gatunków, niż zamieszczenie jednego, nawet najpiękniejszego zdjęcia.

No cóż, pierwsze zdjęcia kormorana niebieskookiego powstały podczas krótkiego rejsu dookoła wysp znajdujących się wokół Ushuaia. Wprawdzie z dość daleka, ale można było fotografować kormorany niebieskookie i skalne. Wówczas jeszcze nie wiedziałem, że będzie znacznie mniej okazji do obserwacji kormoranów skalnych i wykonania im zdjęć. Kolonie w okolicy Ushuaia liczyły nieraz kilkaset osobników. Wśród kolonii można było zobaczyć gniazda mewy magellańskiej, czy mewy południowej. Wydrzyki wielkie, jak wszędzie, były nieproszonymi gośćmi w tej kolonii.

Jest znacznie mniejszy od naszego kormorana. Masa jego ciała nie przekracza 1,5 kilograma. Dla przypomnienia nasz kormoran (Phalacrocorax carbo) osiąga wagę do 3,5 kilograma. Zdjęcia powstały nad Oceanem Spokojnym, gdzie fotografowałem pelikana brunatnego, rybołowa i właśnie kormorana oliwkowego. Kormoran występuje w południowej części Ameryki Północnej, na Kubie, Kostaryce i Nikaragui. Niestety były dość płochliwe i szybciej odlatywały niż pelikany.

Z kormoranem skalnym były dwa spotkania, a liczba zaobserwowanych ptaków niewielka. Pierwsze spotkanie odbyło się podczas opisywanego wcześniej krótkiego rejsu w okolicy Ushuaia, przy okazji fotografowania innych gatunków. Niestety tylko na jednej niewielkiej wyspie zobaczyłem kormorany skalne. Na szczęście powstało sporo zdjęć, choć niestabilność pokładu  spowodowała, iż wiele z nich było nieostrych, bądź źle wykadrowanych. Drugie spotkanie było podczas fotografowania rybitwy jaskółczej, na wraku statku w porcie w Ushuaia.