Wykaz alfabetyczny

Koniki polskie miałem przyjemność fotografować na Karsiborskiej Kępie, w rezerwacie OTOP-u, administracyjnie leżącym w obrębie Świnoujścia. Od wiosny do jesieni żyją one w stanie wolnym, wspomagając programy ochrony zagrożonych gatunków ptaków. Wypasanie się koników i naturalne „przycinanie” przez nie trawy, ma sprzyjać wzrostowi populacji zagrożonych gatunków, w tym także wodniczki, której populacja mimo starań i ochrony czynnej spada. Z konikami polskimi sytuacja jest niewiele lepsza, bo łączna ich liczba w kraju to kilkaset osobników.

Kilka razy udało się sfotografować konury białookie w przyhotelowym lesie w Iguazu. Niestety były bardzo płochliwe i trudne do fotografowania. Podczas żerowania siedziały wysoko w koronach drzew i trudno było tak ustawić zestaw, aby udało się wykonać ostre zdjęcie. Przylatywały zawsze w małych stadach. Konury białookie to średniej wielkości papugi. Ich waga rzadko przekracza 200 gramów, a długość ciała 35 centymetrów.

Pierwsze spotkanie z tą papugą zaowocowało wykonaniem jedynie dwóch zdjęć, i to o wartości dokumentacyjnej. W przypadku papug, do których zawsze mam słabość z racji mojej hodowlanej przeszłości, pomyślałem - wielka szkoda. Ale drugi powrót, prawie w to samo miejsce w Buenos Aires, zakończył się spotkaniem całego stada papug, których ulubione drzewo w okolicy było na mojej drodze do parku. Ze względu na obecność ludzi i fakt, że papugi były przyzwyczajone do nich, sesja mogła trwać do wieczora.

Dominikana
Z ostatniej chwili-03/2022-Meksyk

To jest dopiero śpiewak terenów miejskich. Często swą rozdzierającą pieśń zaczyna wręcz w nocy, nad ranem i to w porze letniej. Zatem dla mających problemy ze spaniem, nie przepadających za odgłosami natury, jest to rzeczywiście problem. Obecnie częściej można go spotkać w terenach zurbanizowanych niż leśnych, oczywiście z zadrzewieniami. Mylony czasami z pleszką, jest ptakiem nieco mniejszym od wróbla. Waga jego to niecałe 20 gramów, przy rozpiętości skrzydeł około 25 cm.
Z ostatniej chwili 05-2014

Powstałe zdjęcia inicjujące niniejszą galerię nigdy nie były efektem kormoranowej  "zasadzki" fotograficznej, czy wyczekiwaniu w czatowni. Portretowe zdjęcie kormorana wykonałem podczas rowerowej wycieczki po półwyspie helskim. Siedział ociężały z wypełnionym wolem, do tego stopnia rozleniwiony, że pozwolił mi podejść na kilka metrów i wykonać prezentowane zdjęcia. Poza tym udało się wykonać kilka zdjęć, które mają charakter dokumentacyjny. Masa ciała kormorana zwyczajnego dochodzi do 3,5 kilograma, przy rozpiętości skrzydeł około 1,5 metra.