node-gallery | TomKal foto

Jeszcze się nie zdarzyło podczas moich wjazdów, aby jakaś grupa ludzi wywarła na mnie takie wrażenie jak Masajowie. Nieważne, czy byliśmy na terenach półpustynnych, czy zielonych. Masajowie zawsze odziani w swoje charakterystyczne, często kraciaste, czerwone, fioletowe, niebieskie tkaniny, wpisywali się w ten afrykański krajobraz. Żyją bardzo skromnie i zajmują się wypasaniem zwierząt należących do ich inwentarza. Przeważnie są to kozy i krowy. Bez względu na to, że czy dookoła kurz czy błoto, zawsze ubrania mają czyste, schludne, a kobiety obowiązkowo w biżuterii wykonanej własnoręcznie. Te charakterystyczne stroje Masajów tak naprawdę mają stosunkowo niedługą historię, bo sięgają czasów kolonialnych. Do czasu przybycia kolonialistów, Masajowie ubrani byli we własne wyroby ze skór zwierzęcych. Pojawienie się tkanin przywiezionych przez kolonialistów, tak się spodobało Masajom, że dzisiaj trudno zobaczyć Masaja ubranego inaczej. Masaj może mieć wiele żon, przy czym każda prowadzi niezależny dom (na zdjęciach). Te domostwa stoją jedno przy drugim, obok siebie. Prowadzeniem domu, dziećmi, gotowaniem, zorganizowaniem wody, zajmuje się wyłącznie kobieta. Masajowie pilnują swych stad. Widząc gdzieś w buszu samotne stado kóz, można pomyśleć, że chodzą niepilnowane, bezpańskie, jak w Mongolii. Nic bardziej mylnego. Zawsze gdzieś w pobliżu był Masaj, który pilnuje swego dobytku. Czasami, na obrzeżach wioski widać było grupę Masajów siedzących na planie koła i dyskutujących o ważnych sprawach dla wioski, czy poszczególnych rodzin. Niesamowite wrażenie. Kilka godzin lotu z Europy, a czas zostaje cofnięty o wiele, wiele lat. Tak żyje kilkaset tysięcy Masajów. Nadal dość tradycyjnie, prosto. Masajowie nie chowają swoich zmarłych. Po śmierci członka rodziny zostaje on zaniesiony gdzieś daleko od wioski, by sprawą pochówku zajęły dalej się lwy, hieny i sępy. Jest to o tyle problematyczne, że lwy, które zasmakowały w ludzkim mięsie, podobno coraz częściej stwarzają zagrożenie. Ze zrobieniem zdjęć Masajom nie było problemów, choć najczęściej towarzyszyła takiej mini sesji „opłata za wykorzystanie modela”. Komercja dociera także tam, ale traktując to jako pewną formę pomocy dla nich, ostatecznie wszyscy byli zadowoleni. Co do ich zadowolenia, to przejeżdżając przez wioskę masajską zawsze widziało się uśmiechnięte twarze, dzieci machające nam na powitanie, mężczyzn z uniesioną ręką, zaciśniętą pięścią i kciukiem skierowanym ku górze. Tyle radości i pozytywnej energii w otoczeniu prawie samej przyrody, bo z niewielu dobrodziejstw cywilizacji korzystają Masajowie. Ich wyjątkowość spowodowała, że po raz pierwszy zdecydowałem założyć niezależna galerię, właśnie im poświęconą, choć z zasady są to galerie ptasie. Pozostałe zdjęcia portretów dzieci i dorosłych zasiliły tę galerię.