Sri Lanka nigdy jakoś nie trafiła na moją listę planów podróży. Tym razem inicjatywa była po stronie Tadeusza i Piotra. Nasze dotychczasowe wyjazdy były ciekawe, sympatyczne i zawsze obfitowały w bliskie spotkania z naturą - decyzja mogła być tylko jedna - trzeba jechać! Już na początku mojego pobytu na Sri Lance, z godziny na godzinę, dzień po dniu Sri Lanka i Lankijczycy przekonywali mnie do tego, że naprawdę warto było odwiedzić ten kraj. Z naszej perspektywy, oczywiście, najważniejszy był kontakt z przyrodą. Jej bliskość i wielość gatunków, często nowych dla nas - wywołuje te emocje, dla których warto znosić trudy podróży i samego fotografowania. Trudy, bo aby wykonać prezentowane zdjęcia, trzeba było przyjąć dość prosty ale rygorystyczny tryb podczas naszego pobytu. Pobudka, z zasady 4:30. O wschodzie słońca jest najlepsze światło i największa aktywność ptaków. Warto zatem być już w miejscu ich występowania około godziny 6 rano. Tak, więc śniadanie często w samochodzie (kanapka z serem z pieczywa tostowego, jajko na twardo i banan) musiało wystarczyć do godzin południowych. Kolejna dla nas trudność, to temperatura. Duża wilgotność z temperaturami około 30-stu stopni dawały mocno w kość. Fotografowanie ptaków nazywane jest często zwyczajowo bezkrwawymi łowami. Tym razem kilkakrotnie zdarzyło się nam dosłownie "krwawe fotografowanie". Wszechobecne pijawki nikogo z nas nie oszczędziły i każdemu utoczyły krwi. Nie było sposobu zabezpieczenia się przed nimi w wilgotnych, ciepłych lasach. Jeżeli przystanęło się na chwilę, aby zrobić zdjęcia, nie mówiąc już, że trzeba było oprzeć się o ziemię, czy uklęknąć na ziemi - to nie było kwestii, czy pijawki ma się na sobie, ale ile ich się ma. Te wszystkie uciążliwości były rekompensowane z nawiązką przez bliski kontakt z przyrodą. Generalnie sposób fotografowania można podzielić na dwa typy. Z samochodu, jako tradycyjne safari w rezerwatach przyrody bez możliwości wyjścia z auta. I w pozostałych, ogólnodostępnych, publicznych miejscach. Fotografując przy drogach publicznych, wśród pól ryżowych zawsze spotykaliśmy się z uśmiechem i sympatycznym nastawieniem Lankijczyków. Są naprawdę mili, życzliwi i zawsze pokazują, co w okolicy im się udało zaobserwować i gdzie warto podejść, by sfotografować jakiegoś ptaka. Nierzadko sami ustawiają się do zdjęcia. Bardzo miła i przyjazna atmosfera. Dzięki takim podpowiedziom i naszym kompetentnym przewodnikom powstała większość prezentowanych zdjęć. Żadne z zamieszczonych zdjęć nie powstało z czatowni, z ukrycia czy w zamaskowaniu. Oczywiście zdarzały się czasami godziny wyczekiwania, wyszukiwania ptaków, ale nie było to związane z maskowaniem, tak jak to często w Polsce robimy. Tu kontakt z przyrodą ma inny wymiar. Pracujący na polach ryżowych rolnicy zawsze mają towarzystwo kilku czapli, które trzymają się w odległości kilku metrów, licząc na łatwy posiłek, podczas przerzucania błota przez rolnika. Sami Lankijczycy często przy domach wykładają ptakom ryż czy owoce, mimo że w okolicy na brak pożywienia ptaki nie narzekają. Ilość owadów, owoców, kwiatów jest olbrzymia. Na terenie całego kraju okrągły rok obowiązuje bezwzględny zakaz strzelania do wszystkich gatunków ptaków. To są chyba czynniki, które powodują, że Sri Lanka jest ciekawym miejscem do odwiedzenia dla „ptasiarzy”. Pisząc relację z wyjazdu na Sri Lankę nie można pominąć informacji o ruchu drogowym. Jest to tak odmienne, tak egzotyczne dla Europejczyka, że trzeba o tym wspomnieć. Na co dzień mili, uśmiechnięci, przyjaźni Lankijczycy dopiero na drodze, jako kierowcy motorowerów, samochodów, tuk-tuków, pokazują, jak duży temperament i wyobraźnię mają. Tu trzeba zacząć od wyjaśnienia rangi i znaczenia klaksonu w ruchu drogowym na Sri Lance. Samochód czy skuter bez klaksonu, to jak w Europie samochód bez silnika, przerysowując trochę. Przeciętny Lankijczyk używa klaksonu dziennie tyle razy ile ja chyba przez okres 10-ciu lat, dużo jeżdżąc samochodem w Polsce. Ale taki charakter mają tam drogi. Są niezłej jakości, ale dość kręte, wąskie i bez poboczy. I tak klakson używany jest przed wejściem w zakręt. Jak się chce ostrzec przed wyprzedzaniem, to lepiej zatrąbić, niż użyć migacza. Jak chce się podziękować za pomocne zachowanie na drodze - klakson, oczywiście! A nie światła awaryjne. I do tego wszechobecne, licznie występujące psy, a i czasami krowy. Leżą na asfalcie, na skraju drogi, akceptując jadące z prędkością kilkudziesięciu kilometrów na godzinę, w odległości kilkunastu, kilkudziesięciu centymetrów od nich, samochody i tuk-tuki. Początkowo z przerażeniem oglądaliśmy się za siebie, czy nasz samochód nie przejechał, czy nie potrącił psa, ale nam szybko przeszły takie odruchy. Mimo dużej dynamiki jazdy, wyprzedzania na trzeciego, pod górę, z wszechobecnymi klaksonami, przez dwa tygodnie nie widzieliśmy ani jednego wypadku, ani jednego przejechanego zwierzęcia. Było to dla nas trochę chaotyczne, jakże odmienne, ale po prostu takie lankijskie i lepiej tam samemu za kierownicę nie wsiadać.
Zastanawiałem się, wracając do kraju, do jakiego gatunku przypisać tekst wiodący z wyprawy ze Sri Lanki. Na tej wyprawie zdecydowany nacisk położony był na endemity i jakość zdjęć w ogóle. Pogoń za zwiększaniem liczby gatunków mam za sobą, choć w przypadku endemitów i rzadkich ptaków, będą w ostateczności budowane galerie o dostatecznej i dokumentacyjnej zawartości. Tym razem takich prawie nie będzie. Najlepszą wizytówką Sri Lanki i naszych przewodników jest wielość satysfakcjonujących zdjęć. Zapraszam do galerii Sri Lanka FAUNA (link), gdzie zamieściłem kilkadziesiąt najciekawszych zdjęć z naszej wyprawy. Na Sri Lance żyją 34 endemiczne gatunki ptaków. Udało się, oczywiście z różnym skutkiem jakościowym, podczas dwutygodniowego pobytu sfotografować ponad połowę z nich. Powstały zdjęcia syczka cejlońskiego, który został odkryty w 2004 roku, a jego populacja szacowana jest na kilkaset osobników. Sama galeria tego gatunku ptaka to jedno zdjęcie, dla upamiętnienia tego niesamowitego spotkania, ale za mało ciekawa na galerię z tekstem startowym. Tradycyjnie, w informacjach do każdej galerii z wyjazdu ze Sri Lanki dołączony zostanie wykaz galerii nowopowstałych i zmian jakościowych w niektórych galeriach. Tak wiele galerii powstałych po powrocie z Tajlandii, dotychczas dokumentacyjnych i o dostatecznej jakości, teraz ma nową lepszą, ciekawszą odsłonę. Takich galerii będzie kilkadziesiąt. Chyba też powstała rekordowa liczba nagrań, głównie ptaków. Niestety często fotografowaliśmy w dość ruchliwych miejscach i trudno było wyczyścić ścieżkę dźwiękową z odgłosów cywilizacyjnych podczas realizacji nagrań. W spisie, litera T umieszczona w nawiasie po nazwie będzie oznaczała zamieszczony tekst z informacjami, a litera G - nagrany głos zwierzęcia. Pewnym pozytywnym zaskoczeniem dla mnie jest dodanie 3 nowych galerii ptaków należących do fauny Polski, co jest bardzo miłym i ważnym dla mnie akcentem tego wyjazdu. Oczywiście fauna Polski liczy się podwójnie! Mimo znacznej odległości od naszego kraju (11-godzin lotu) wiele gatunków z Lankijskiej listy ptasiej fauny jest wspólnych dla listy naszych ptaków. Endemity Sri Lanki w wykazie zostały zaznaczone wytłuszczoną, podkreśloną czcionką.
A na koniec pozdrowienia dla moich towarzyszy podróży: Tadeusza, Piotra i Krzysztofa, i podziękowania za klimat i atmosferę naszego wyjazdu, które sprawiły, że pewnie z uśmiechem nieraz będziemy wracać do wspomnień z tej podróży. Pozdrowienia też dla naszych lankijskich, sympatycznych, kompetentnych przewodników - Hettie-go, Chadimy i Indunil-a. Kto wie, może nie było to nasze ostatnie spotkanie z Wami? Było miło, powstało wiele ciekawych zdjęć, a widzieliśmy tylko fragment południowej części Sri Lanki. Ostatecznie z podziwu, z podziękowaniami dla Lankijczyków wybrałem kura cejlońskiego – Ich endemicznego, narodowego ptaka, przy którym będzie tekst przewodni z wyprawy.
Kury cejlońskie widywaliśmy kilkukrotnie w dość gęstym, wilgotnym lesie. Jak większość ptaków na Sri Lance nie były zbyt płochliwe. Dopisało światło i był materiał na powstanie urozmaiconej galerii. Podczas pobytu w Tajlandii, też w lesie, chciałem sfotografować przodka (podobno) drobiu na świecie (kur bankiwa). Niestety, tam ptaki były tak płochliwe, że nie powstało żadne zdjęcie. Na szczęście na Sri Lance można było podziwiać te piękne ptaki, które czasem widywaliśmy w okolicy gospodarstw domowych. Niestety, chęć skrócenia dystansu zawsze kończyła się zniknięciem ptaka w lesie. Zapraszam do galerii, przypominając, że wykaz jest jednocześnie zbiorem linków.
pl
en
