node-gallery | TomKal foto

Turak etiopski Rozwiń text

Etiopia 11/12-2019-Tekst wprowadzający-Turak etiopski
Powrót do Afryki to zawsze dla mnie duże przeżycie i emocje. Tym razem do Etiopii kolebki cywilizacji, bo właśnie z Etiopii pochodzi Lucy, szkielet dwunożnej istoty sprzed 3,2 mln lat. Oczywiście celem wyprawy były ptaki, ale nie sposób, nie wspomnieć w relacjach z kolejnej ptasiej wyprawy o specyfice tego bardzo pięknego, malowniczego kraju no i porównać z nie tak dawno odwiedzoną Tanzanią. Jak się okazało były to dwie, jakże różne wyprawy. W Tanzanii byliśmy pod namiotem, zawsze blisko dzikiej przyrody Afryki z dala od cywilizacji. W Etiopii poruszaliśmy się w większości po utwardzonych drogach mijając często etiopskie wioski. W sumie przejechaliśmy po Etiopii od stolicy kraju Addis Abeby, na południe około 2.000 kilometrów. I dużo i mało. Etiopia to potężny kraj, bo powierzchnia Etiopii to ponad 1,1 mln kilometrów kwadratowych. Tak, więc widzieliśmy tylko jej część, choć i ta była bardzo zróżnicowana i bardzo malownicza. Mam nadzieję, że udało się to przedstawić w galerii Etiopia krajobraz (link). Podobnie jak w Tanzanii odwiedziliśmy w Etiopii parki Narodowe. Jakże inne wrażenia od tych tanzańskich. W parkach w Etiopii często byliśmy sami. Zwierzęta nie były tak przyzwyczajone do samochodu, jak miało to miejsce w Tanzanii. W efekcie były bardzo płochliwe i trudniejsze w fotografowaniu. Zaletą natomiast tych parków była możliwość wyjścia w każdym momencie z samochodu. Nie było w tych parkach słoni, lwów, bawołów, które mogłyby stworzyć zagrożenie dla odwiedzających. W Tanzanii bąkojady fotografowaliśmy na bawołach, żyrafach w Etiopii na koniach i krowach. Poruszanie się po Etiopii potencjalnie też było łatwiejsze bo duża część dróg była utwardzona. Potencjalnie, dlatego, że mimo czasami dobrej jakości drogi nagle mogła pojawić się spora dziura w nawierzchni, która zakończyła by całą wyprawę. Zmorą też są zwierzęta domowe (kozy, krowy, wielbłądy) które często pojawiały się na drodze stwarzając zagrożenie. Normy w zakresie przewozu osób nie obowiązują w Etiopii. Tu obowiązuje zasada „ile się zmieści”. Zaobserwowany rekord obsady motoroweru- to 6 dorosłych mężczyzn. To też stwarza kolejne zagrożenie na drodze. Jeżeli poruszaliśmy się drogami nieutwardzonymi to pokonanie 200-300 kilometrów okazało się zadaniem na cały dzień, w praktyce kilkunastu godzin jazdy. To wszystko można było bezkolizyjnie pokonać, jak się miało za kierownicą najlepszego i najsympatyczniejszego kierowcę w Etiopii- Mtuku- pozdrawiam i podziękowania za bezpieczną jazdę i śmiech, który rozweseliłby największego ponuraka. Jazda po nieutwardzonych drogach związana była z wszechobecnym pyłem, który przy mijaniu pędzącej z naprzeciwka ciężarówki, czy autobusu był tak duży, że nie było przez chwilę widać drogi. A o wypadki na etiopskich drogach nie trudno, bo mijaliśmy wypadki ciężarówek, autobusów, które wyglądały naprawdę groźnie. Zamieściłem kilka przedstawiających te wypadki zdjęć w galerii Etiopia pozostałe (link). W Etiopii mieliśmy ciągły kontakt z miejscową ludnością. Mimo wszechobecnego pyłu, trudności z wodą Etiopczycy zawsze kolorowo ubrani, pełni energii, uśmiechnięci. Często widząc nadjeżdżający samochód przyjaźnie kiwali lub dzieci niezmordowane biegły do lub za samochodem. Dorosłym mężczyznom nie wypadało tak wylewnie okazywać emocji dlatego stojąc przy drodze na widok samochodu wyciągali rękę przed siebie z zaciśnięta pięścią i wyprostowanym kciukiem ku górze na znak, że jest wszystko w porządku. Mimo, że był to wyjazd nastawiony na fotografowanie ptaków, nie sposób było nie wykonać zdjęć tak fotogenicznym Etiopczykom. Powstawały zawsze przy okazji tankowania paliwa na stacjach benzynowych, spożywania posiłków w restauracjach czy obserwowaniu nas podczas fotografowania w terenie. Nie wszyscy byli jednak skorzy do pozowania i tym nie robiliśmy zdjęć. Część chciała pozować odpłatnie. Niektóre etiopskie panie chętnie dały się fotografować, choć do niektórych trzeba było użyć podstępu by wykonać zdjęcia. Po odmowie możliwości wykonania zdjęcia i tak wykonałem kilka zdjęć i podszedłem do pierwotnie negatywnie nastawionej do sesji fotograficznej pani z informacją, że wykonałem zdjęcia i chciałem je jej pokazać. Jeżeli się nie spodobają, razem usuniemy je z karty pamięci, jeżeli nie to je zachowam. O kobieca przewrotności!- z uśmiechem i zadowoleniem na twarzy zawsze zgadzały się aby zachować zdjęcia. Na szczęście, bo powstało wiele ciekawych zdjęć, i mam nadzieję, oddających charakter, urodę i fotogeniczność Etiopczyków. Zdjęć powstało na tyle dużo, że aby nie powstała jedna przeładowana galeria, założyłem trzy poświęcone Etiopczykom: „ETIOPCZYCY portrety dzieci” (link), ETIOPCZYCY portrety dorośli (link), ETIOPCZYCY pozostałe (link). Na prowincji dziewczyny, dzieci ubrane tradycyjnie, w miastach nowoczesne eleganckie, piękne kobiety. Z takiego wyjazdu, tak częstych spotkań z Etiopczykami nie sposób było nie założyć galerii upamiętniających te nasze spotkania. Ten z pozoru sielankowy krajobraz, przynajmniej jak dla mnie, zakłócała wszechobecność pojawiających się karabinów maszynowych. Na rogatkach miast kontrola wartowników z taką bronią. Pasterze dozorujący bydła maszerują z bronią maszynową. Strażnicy parku, nie gorsi także takie wyposażenie posiadali. Chwilę po wypadku ciężarówki pojawiają się mężczyźni z karabinami, którzy próbują zapanować nad panującym na nieprzejezdnej drodze chaosem. Nocna ochrona w hotelach także wyposażona w karabiny maszynowe. Dla turysty z zewnątrz to dość trudne, aby bez refleksji, zastanowienia zaakceptować taką powszechność broni w Etiopii. Nic jednak się nie wydarzyło takiego, abyśmy byli świadkami użycia tego całego arsenału. Może sama świadomość jej posiadania i możliwości użycia powoduje, że nie doszło do jakiś konfliktów, czy przemocy z użyciem broni. Ale dość tego dość ponurego akcentu, który schodził na dalszy plan wobec dużej ilość i bliskość spotkań z ptakami Etiopii. Nie było dnia, aby nie być zadowolonym z kilku udanych sesji fotograficznych. Oczywiście ptaki nie występują zawsze i wszędzie. Trzeba było do nich dotrzeć, do miejsc, gdzie łatwo o taki kontakt. To nam umożliwił nasz kompetentny i sympatyczny przewodnik Girum. Podziękowania z profesjonalną organizację miejsc i stworzenia możliwości do fotografowania ptaków. Dla wybierających się do Etiopii jeszcze informacja dotycząca bazy hotelowej. W stolicy kraju, hoteli spełniających wszelkie standardy było sporo. Na prowincji, gdzie korzystaliśmy z hoteli sytuacja zmieniła się radykalnie. Jedynym co było pewne to, że będzie w hotelu łóżko w pokoju. Dalszy standard wyposażenia takiego pokoju to już bardzo pojemna przestrzeń, tak w jakości jego wyposażenia, jak też dostępu do ciepłej wody i prądu. Zdarzyło się, że jeden z hoteli (podobno awaria) nie zaoferował bieżącej wody. Do pokoju dostarczono po prostu wiadro z wodą na potrzeby gości. W połowie hoteli pod prysznicem dostępna była jedynie zimna woda. W dwóch przypadkach prąd był dostępny tylko od zmierzchu do godziny 22-giej (agregat prądotwórczy). Wybierając się na prowincję Etiopii trzeba pamiętać o tym bo alternatywy tam nie ma. Brak wody w hotelu sprowokował mnie do zaproponowania zmiany hotelu naszemu przewodnikowi. Już po chwili zrozumiałem, że był to najśmieszniejszy akcent tego dnia, bo był to i tak najlepszy hotel w szeroko rozumianej okolicy i jak na ironię losu miał pełne obłożenie. Takie warunki dzielili z nami Włosi, Niemcy i Brytyjczycy. W większości pozostałych hoteli byliśmy jedynymi gośćmi hotelowymi. Ale nie dla komfortowych hoteli polecieliśmy do Etiopii, ale dla ptaków, więc nie to było najważniejsze. Udało się sfotografować na tyle dużo i w takiej jakości zdjęć, że jest powód do zadowolenia. Najlepiej świadczą o tym prezentowane galerie. W trochę ponad dwa tygodnie, udało się sfotografować ponad 200 gatunków ptaków. Dla mnie 86 to nowe gatunki, a 118 to zmiany w dotychczasowych galeriach. Tym razem jest więcej zmian w galeriach niż powstało nowych. Powodem jest oczywiście wcześniejsza wizyta w niedalekiej Tanzanii. Tak, więc w wielu galeriach zmieniła się jakość i często ilość prezentowanych zdjęć. Udało się tez nagrać 30 głosów ptaków. Girum, patrząc na efekty naszego fotografowania w porównaniu z innymi wyjazdami trzeba zaliczyć do udanych w dużej mierze dzięki twojej wiedzy zaangażowaniu, no i naszej determinacji fotografowania od świtu do zmierzchu. Wszystko to było też możliwe dzięki atmosferze tworzonej przez moich współtowarzyszy podróży. Ponowie Tadeuszu, Krzysztofie i Piotrze pozdrowienia i podziękowania za kolejny udany wyjazd.

Tekst przewodni dodałem do turaka etiopskiego przepięknego etiopskiego endemita. Udało się wykonać kilka ciekawych zdjęć no i nagrać głos ptaka. Etiopczycy jeszcze nie wybrali swojego ptasiego symbolu narodowego i mam nadzieję, że jak to zrobią to będzie właśnie on ptakiem narodowym Etiopii, bo żyje tylko i wyłącznie tam i patrząc na mapę Etiopii na niewielkim już teraz obszarze. Ze sfotografowaniem turaka nie było łatwo. Z jednej strony długa nieutwardzona droga, z drugiej strony utrudnienia w fotografowaniu przez lokalną ludność. Zatrzymaliśmy samochód przy takiej drodze i nagle pojawia się kilkunastu mężczyzn z zamiarem pobrania opłaty za fotografowanie. Decyzja – jedziemy dalej. Kilometr dwa dalej podobna sytuacja i podobna decyzja. Atmosfera stała się dość napięta, bo po trudach podróży, być tak blisko turaka etiopskiego i nie mieć zdjęć to istna katastrofa fotograficzna. Na szczęście w następnym miejscu lokalna ludność była bardziej zainteresowana tym, że ktoś przyjechał i chce fotografować turaki niż chęcią wyłudzenia haraczu. Wychodzimy z samochodu, po chwili poszukiwania jest „etiopski książę”. Powstają wreszcie pierwsze zdjęcia tego przepięknego ptaka. Pomyślałem, że teraz czas na nagranie głosu turaka. Zaabsorbowany fotografowaniem, nie zwracałem uwagi na ciche rozmowy towarzyszących nam gapiów za plecami. Ale bardzo uciążliwe dla jakości nagrania. Wyciągam mikrofon odwracam się i ku mojemu zdumieniu za plecami mieliśmy już około 50 młodych mężczyzn. Nie było wśród nich kobiet, pewnie miały jakieś inne ważniejsze sprawy na głowie. Przyłożyłem palec wskazujący do ust, aby zrozumieli, że proszę o zupełną ciszę. I tu podziękowania dla obserwatorów, w kilka sekund nawzajem się uciszyli, tak że zapanowała względna cisza, zakłócana jedynie odgłosami z pobliskiej drogi- powstaje nagranie dźwięku. Szkoda, że nie powstał z tego krótki film. Kilkadziesiąt osób stoi wśród drzew i krzewów, w dole przepływa mały potok i wszyscy zasłuchani w głos turaka etiopskiego- posłuchajcie sami.

Tradycyjnie w informacjach każdej galerii został zamieszczony wykaz nowych galerii oraz tych w których zaszły zmiany. Wykaz jest jednocześnie zbiorem linków do tych galerii. Jeżeli za nazwą danego gatunku, w nawiasie, znajduje się litera E- oznacza to, że dany gatunek jest etiopskim gatunkiem endemicznym, jeżeli litera T- do galerii załączony został tekst, a G- galeria posiada nagranie dźwięku.