Wykaz alfabetyczny

Było już kilka sytuacji podczas moich wyjazdów, w których mogło dojść do spotkania z orkami. Tak się jednak nie stało. Zależało mi na spotkaniu z tymi potężnymi drapieżnikami, bo są wyjątkowe pod wieloma względami. Przede wszystkim to bardzo inteligentne ssaki i największe morskie drapieżniki. Potrafią stadnie, bardzo skutecznie, stosując własne techniki polowań, polować na foki.

Jedno dokumentacyjne zdjęcie inicjuje galerię orlicy na mojej stronie. Niestety praca z konwerterem 2x i duże kadrowanie kończy się zawsze tak samo. Orlica jest dość rzadkim gościem w Polsce. Na zdjęciu w galerii prezentowany jest młody osobnik. Orlice należą do dużych mew. Ich waga może osiągnąć do 2 kilogramów, a rozpiętość skrzydeł do 1,7 metra.

Założyłem galerię orlika grubodziobego mimo bardzo kiepskiej jakości zdjęć. Tak też było z orlikiem krzykliwym, gdy galeria została założona na podstawie kilku dokumentacyjnych zdjęć. Tam wprawdzie jest jeszcze wiele do zrobienia, ale zaszły już zmiany w galerii na drodze przedstawienia całego piękna tego ptaka. Może podobnie będzie też z orlikiem grubodziobym? Nadarzy się okazja na zmiany w tej galerii. W Polsce jest to skrajnie nieliczny, ale lęgowy ptak. Od czegoś trzeba zacząć...
Z ostatniej chwili – 05/2021

Widziałem wiele pięknych zdjęć tego ptaka, niestety na cudzych stronach internetowych. W Polsce nie jest ptakiem, którego zaliczyć by trzeba do bardzo rzadkich. Niestety, jak na razie nasze drogi się nie skrzyżowały, do czasu jego przelotu nad Bosforem, w Turcji. Podobno, w dość popularnym miejscu liczenia ptaków nad Bosforem, dzienny rekord liczenia w tym miejscu przelatujących drapieżników to kilka tysięcy osobników, w tym wiele orlików krzykliwych.

Szczerze powiedziawszy lecąc do Turcji sam nie wierzyłem, że uda mi się sfotografować tak rzadkiego ptaka, jakim jest orłosęp. Na świecie jest już ich niestety tylko kilkaset par, ale skoro udało się z hubarą kanaryjską, której też jest kilkaset na świecie, to może i tym razem się uda. Przygotowując się do wyjazdu oczywiście oglądałem zdjęcia i czytałem o tym ptaku. Niesamowitym jest, że potrafi żywić się szpikiem kostnym, a przed połknięciem kości rozbija zrzucając je z dużej wysokości. Nie przeszkadza mu, że popękane kości są nieraz bardzo ostre.

Z nagraniem dźwięku ortolana nie było problemu. Siedział na wysuszonej gałęzi starego dębu i z odległości kilkunastu metrów można było spokojnie nagrać dźwięk. Bezwzględnie lubi śpiewać. Prawie za każdym razem, jak przysiadł nie obyło się bez trelu. Ze zdjęciami już trochę gorzej. Trzeba było trochę cierpliwości i poczekać aż przyleci nieco niżej i będzie żerował na pobliskich przepięknych porośniętych mchem krzewach. Już po chwili można było się zorientować, że ma swoje ulubione gałązki, na których warto było skupić uwagę i wyczekać moment, aż usiądzie.