Wykaz alfabetyczny

Długo czekałem na okazję sfotografowania orzechówki. W Polsce nie jest to takie łatwe, zwłaszcza przy ograniczonych zasobach czasowych, chyba że ktoś wybierze się nad Morskie Oko. Naczytałem się w Internecie i nasłuchałem od zaprzyjaźnionych ptasiarzy, że tam o orzechówkę najłatwiej. Też w drodze do Morskiego Oka  usłyszałem, że nie będzie problemów z zaobserwowaniem tego ptaka, bo w tej okolicy populacja orzechówek liczona jest na setki osobników. Na miejscu okazało się, że wcale nie jest to takie oczywiste.

RPA-02/2017
Z ostatniej chwili-12/2017-Tanzania
Z ostatniej chwili - 11/12-2022- Botswana

Fotografowanie tak dużego ptaka drapieżnego to zawsze duże emocje. Jest rzeczywiście piękny, choć nie miałem pewności czy to nie dwa gatunki. Takie duże zróżnicowanie skłoniło mnie do weryfikacji gatunku. Orzeł australijski jest największym ptasim drapieżnikiem Australii. Waga jego może przekraczać 5 kilogramów, a rozpiętość skrzydeł 2,5 metra, choć podobno zmierzono osobniki, które miały rozpiętość skrzydeł 2,8 metra. Pod względem fizycznym bardzo zbliżony do naszego bielika. Największa różnica, dla mnie, to sposób w jaki zostały wykonane zdjęcia.

Kiedy w kwietniu 2014 roku poznałem w Istambule Kerema wiedziałem, że to nie ostatnie nasze spotkanie. Wiedza, znajomość terenu, poczucie humoru, to wszystko sprawiało, że nie tylko ciekawie spędziliśmy czas, ale zaobserwowaliśmy wówczas ponad dwadzieścia gatunków ptaków, bez jakiegokolwiek przygotowania i przy niedoborach sprzętowych. To kwietniowe spotkanie było niejako przypadkowe, ale podczas niego padły nazwy takich gatunków ptaków, że oczy szeroko się otwierały.

Orzeł iberyjski od dłuższego czasu był w moich fotograficznych planach. Bo jak tu nie podziwiać tego pięknego majestatycznego ptaka. To dla niego zorganizowany był wyjazd w czerwcu 2019 roku. Mając do dyspozycji ograniczony czas, wiadomo, trzeba skorzystać z czatowni i pomocy ludzi, którzy organizują takie warsztaty fotograficzne. Orły iberyjskie żyją wyłącznie w Hiszpanii, a niewielka ich populacja żyje w Portugalii. Obecnie populacja liczy łącznie około 500 par, nie należy więc do ptaków powszechnie występujących.

Do mojej galerii trafia kolejny przedstawiciel szponiastych - orzeł południowy (11/2017). To on był tym razem celem krótkiego fotografowania w Hiszpanii. Skończyły się już czasy „ilościowego” zaliczania, teraz zależy mi na sfotografowaniu konkretnych gatunków, a zdjęcia, jakie mają powstać, nie będą należały do dostatecznych, czy dokumentacyjnych ze względu na jakość. Obecnie, po osiągnięciu ilościowych założeń sfotografowania 10% światowej populacji ptaków, choć z różnym skutkiem jakościowym, nie zakładam w ogóle budowania galerii o dokumentacyjnej treści.

Wreszcie powstały pierwsze zdjęcia inicjujące powstanie galerii orła przedniego na mojej stronie. Niestety najciekawsze z nich to zdjęcia młodego osobnika. Dorosłe ptaki można było jedynie obserwować szybujące nad naszymi głowami. Ale wreszcie udało się zobaczyć dzikie orły przednie. Bez wątpienia nie będą to ostatnie zdjęcia przedstawicieli tego gatunku na mojej stronie….
Z ostatniej chwili 11/2016

12/2017-Tanzania
Z ostatniej chwili - 11/12-2022- Botswana

Niestety orzeł stepowy pojawił się tylko raz przed obiektywem, a do tego daleko i na znacznej wysokości. Gdyby nie Kerem, nie fotografowałbym w ogóle tego ptaka. Wielkość i sylwetka taka sama jak orła cesarskiego, dopiero spodnia część skrzydeł ukazuje różnicę. Miałem już sporą ilość zdjęć orła cesarskiego i fotografowanie na tle nieba, ze znacznej odległości nie było już w kręgu moich zainteresowań. A tu proszę taka niespodzianka, pierwsze zdjęcia orła stepowego. To był dzień cudów  w czatowni.

Już kilka razy szukałem go w Hiszpanii. Nie znalazłem nigdzie informacji o czatowni na orzełka. W Polsce to skrajnie nieliczny ptak i na pewno łatwiej, jak to już często bywało, spokojnie wykonać zdjęcia za granicą. Z tymi czatowniami będzie kłopot, podobnie jak u nas z orlikami krzykliwymi, czy kaniami. W obliczu obfitości pożywienia trudno nakłonić ptaka do pozowania przed obiektywem przy nęcisku. Mając to wszystko na uwadze można było spodziewać się długiego oczekiwania na pierwsze spotkanie z tym pięknym przedstawicielem szponiastych, a tu, proszę, niespodzianka.