TomKal foto

RPA –tekst przewodni – Turak ostroczuby
Niespełna 3 lata temu, w tekście zamieszczonym przy okazji zmian w galerii maskonurów, po powrocie z Islandii napisałem, że być na Islandii i nie zobaczyć maskonura to tak, jakby być w Afryce i nie zobaczyć słonia. A tu okazuje się, że bywa i tak… byłem w Afryce i słonia nie zobaczyłem. Wprawdzie był to wybitnie ornitologiczny wyjazd, pierwszy taki mój do Afryki, ale tak charakterystycznych i tak rozpoznawalnych na całym świecie zwierząt jak słoń, czy lew w mojej galerii przyrodniczej nie może zabraknąć. No cóż, nie tym razem i nie w RPA. Aby zobaczyć takie charakterystyczne afrykańskie pejzaże, bezkresne równiny, na których pasą się duże stada roślinożerców, trzeba będzie pojechać do Tanzanii, czy Kenii. Tak przynajmniej podpowiadali moi współtowarzysze podróży, którzy wielokrotnie już byli w Afryce. Pozdrawiam Piotra, Tadeusza, Krzysztofa i Artura, naszego eksperta od afrykańskich gatunków ptaków. W RPA byliśmy w kilku parkach, w których potencjalnie można było spotkać te zwierzęta. Słowo park ma nieco inny wymiar w Afryce niż w Europie. Wjeżdżając do takiego zamkniętego parku samochodem, można spotkać kierunkowskazy, na których odległości podawane są w kilometrach, i to nieraz w liczbie kilkudziesięciu kilometrów. W praktyce, taki park to w realiach Polski powierzchnia przypominająca niejeden powiat, na którym dziko żyją zwierzęta. Przejeżdżając czasami w ciągu dnia do 100 kilometrów, trzeba mieć trochę szczęścia, aby zobaczyć słonia, bawoła, żyrafę, czy lwa. Oczywiście wychodzenie z samochodu nie jest wskazane i odbywa się zawsze na własne ryzyko. Poza parkami krajobraz był też mało afrykański. Coraz więcej uporządkowanej gospodarki leśnej i rolnej. Wszystkie pola uprawne oddzielone płotami, drutem kolczastym, to widoki bardziej przypominające południe Europy (może poza drutem kolczastym) niż Afrykę. Kolejne moje zaskoczenie to duża płochliwość ptaków. Bardzo często przy próbie wyjścia z samochodu ptaki odlatywały. Widziałem wiele pięknych zdjęć ptaków z Afryki, także moich kolegów z wyjazdu, i widać, że ptaki były fotografowane blisko i nie były płochliwe. O takie zdjęcia w RPA było bardzo trudno. W kilku miejscach odwiedziliśmy czatownie, które niestety były wykonane z myślą o obserwatorach, a nie o fotografach. Położone były one często nad zbiornikami wodnymi, dość wysoko nad lustrem wody i w zbyt dużej odległości od brzegu zbiornika. Perspektywa zdjęć nieciekawa i wskazana praca z konwerterami, a więc okoliczności raczej dla potwierdzenia obserwacji niż wykonania dobrych zdjęć, używając mojej nomenklatury, na 4-ro gwiazdkową galerię, lub nomenklatury moich kolegów z wyprawy  - "na ścianę". Ale ostatecznie nie było tak źle, skoro udało mi się sfotografować 150 gatunków ptaków, i dodałem też kilka ciekawych galerii ssaków. Po wieczornych identyfikacjach gatunków, według skrupulatnie prowadzonej przez Artura listy, łącznie udało sie zaobserwować i/lub sfotografować przez naszą grupę niespełna 300 gatunków ptaków podczas naszego dwutygodniowego pobytu. Był to chyba rekordowy wyjazd pod względem ilości nagranych ptasich odgłosów, bo powstało ponad 20 nagrań. Obcowanie z nowymi gatunkami zawsze dostarcza niesamowitych wrażeń i emocji, bo jakże inaczej może być, jak obserwuje się lot wikłacza olbrzymiego w godowej szacie, czy obserwuje się dwa nowe gatunki żurawia, turaków... Podczas tego wyjazdu udało się ostatecznie, z różnym skutkiem, uwiecznić wystarczająco dużo nowych gatunków ptaków, aby można już śmiało stwierdzić, że co dziesiąty gatunek ptaka żyjący na Ziemi doczekał się swojej galerii na mojej stronie. Niestety część z nich to galerie dokumentacyjne, ale jak zawsze powtarzam, od czegoś trzeba zacząć. Założona kiedyś galeria kraski, czy myszołowa wschodniego, po tym wyjeździe doczekała się diametralnej przebudowy. Ornitologiczna etiopska kraina była najskromniejszą ptasią krainą w mojej witrynie, a po powrocie z RPA zaszły tu radykalne zmiany i powstało kilka galerii, do których, ze względu na zdjęcia, historię ich powstania, czy ścieżkę dźwiękową, często będę powracał.
Tradycyjnie już do informacji do każdej nowopowstałej galerii dołączony zostanie spis gatunków, które zostały sfotografowane. Po nazwie gatunku w nawiasie będzie informacja, czy galeria zawiera tekst w informacjach (T), czy nagranie głosu ptaka (G). Opracowanie zdjęć z wyjazdu do RPA po raz pierwszy odbywa się z wykorzystaniem wszystkich możliwości technicznych nowej wersji mojej strony. Wszystkie zdjęcia opracowane zostały we właściwym formacie. Wykaz gatunków galerii jest jednocześnie zbiorem linków do tych galerii. Można więc przechodzić z jednej galerii do drugiej bez konieczności korzystania z wyszukiwarki i wypisywania nazw ptaków. Takiej reorganizacji doczekają się relacje, spisy z poprzednich wypraw, ale to wymagać będzie czasu na wprowadzenie tych zmian. Dotychczas zmiany takie zostały wprowadzone w niespełna połowie z 1.100 galerii. Ptasie galerie oznaczone jako 4-ro gwiazdkowe – bardzo dobre poprawione są już wszystkie i ku końcowi zmierzają prace nad zmianami 3-gwiazdkowych galerii.

Powróćmy jednak do samej wyprawy do RPA. Tekst przewodni dołączam do turaka ostroczubego, bo to wyjątkowy i piękny ptak, a wykonane przeze mnie zdjęcia do dokumentacyjnych nie należą.  Było kilka miejsc, gdzie słychać było głosy turaków. Liczba mnoga nie dotyczy tylko liczby osobników, ale także gatunków turaków. Słyszeliśmy turaki ostroczube, turaki rdzawe oraz hałaśniki szare. Niestety turaki rdzawe i hałaśniki szare, które udało się zaobserwować, zawsze występowały w koronach wysokich drzew i nie dało się uniknąć białego tła nieba na prezentowanych zdjęciach. Turaki ostroczube lubiły znacznie niższe drzewa – kilkumetrowe, ale nie sposób było je dostrzec w gęstej od liści koronie drzew. Turaki przelatywały pomiędzy drzewami i znikały pośród liści. Ale raz jeden udało się spotkać turaka, który był zainteresowany „współpracą” i wówczas powstały najciekawsze zdjęcia tego ptaka. Prezentowane zdjęcia pokazują jedynie połowicznie urok tego ptaka. Podczas lotu prócz intensywnego koloru niebieskiego i zielonego widać jeszcze soczysty czerwony kolor na skrzydłach ptaka. Niesamowity widok bajecznie kolorowego ptaka. Oczywiście wykonanie zdjęcia turaka w locie to nie lada wyczyn i żadnemu z nas się to nie udało, mimo, że mieliśmy kilka okazji obserwowania 2-3 sekundowych przelotów tego ptaka. Były bardzo szybkie w przelocie pomiędzy drzewami. Do dwóch galerii turaków udało się też nagrać ich głosy.