Wykaz alfabetyczny

Poza wróblami i kawkami gawron jest ptakiem najczęściej nam towarzyszącym w zabudowie miejskiej. Mimo iż jesienne jego gromadne przeloty nie nastrajają optymizmem, to udane zbliżeniowe zdjęcie daje wiele satysfakcji. Gawron, podobnie jak kruki wbrew pozorom nie jest łatwym obiektem do fotografowania. Wprawdzie pod względem jego dostępności nie ma problemu to ostatecznie warunki oświetleniowe zadecydują o naszej satysfakcji.

Dżereń mongolski, nazywany też gazelą mongolską to bardzo płochliwe zwierzę, chyba na skutek polowań urządzanych na nie. Zwierzęta widywaliśmy wielokrotnie, ale prawie zawsze daleko na horyzoncie, za którym i tak za chwilę znikały. Kilka razy próbowałem zrobić zdjęcia po zatrzymaniu samochodu, kończyło się to zawsze wykonaniem zdjęć dokumentacyjnych, które utworzyły niniejszą galerię.

Prezentowane zdjęcia samicy gągoła wykonane było zimą podczas wyprawy na Hel do Władysławowa. Niestety, nie udało się uwiecznić samca, który ma barwniejsze upierzenie i dopełnił by galerię tego gatunku. Trzeba będzie, więc za tym poczekać i to pewnie nie krótko, zwłaszcza że gągoły nie należą do popularnych kaczek w naszym kraju. Gągoły podobnie jak mandarynki i nurogęsi jaja wysiadują w dziupli na drzewie i to czasami kilkanaście metrów nad ziemią.

Gąsienicojada jarzębatego udało się spotkać i to dwa razy przez krótką chwilę, jak widać na niepełnoformatowej galerii. Kiedy go zobaczyłem po raz pierwszy pomyślałem, że sfotografowałem pierwszego przedstawiciela dzięciołowatych w Australii. Ok, jak na dzięcioła miał może za mały dziób, ale poza tym sylwetka, ubarwienie jak ulał. Nic bardziej mylnego - w Australii nie ma dzięciołów! Na takiej przestrzeni, przy takiej różnorodności i mnogości występowania gatunków ptaków, dzięcioły nie występują.

Wprawdzie nieco mniejszy od srokosza, ale upodobaniem menu i zachowaniem w pozyskiwaniu pożywienia maja wiele wspólnego. Gąsiorek jest tak naprawdę drapieżnikiem żywiącym się owadami, gryzoniami i innymi ptakami. Nadmiar zdobytego pożywienia wbija na ciernie krzewów, gdzie tworzy swoiste spiżarnie, do których w miarę odczuwania głodu wraca. W fotografowaniu bardzo trudny, a to z dwóch powodów. Pierwszy to niewielkie rozmiary (waga około 30 gramów, rozpiętość skrzydeł nie przekracza 30cm), druga to duży dystans, na jaki pozwoli podejść człowiekowi.