Wykaz alfabetyczny

Mimo iż występuje w wielu krajach Afryki, nie jest gatunkiem licznie występującym i zaliczany jest do gatunków zagrożonych. Na mojej witrynie jest to czwarty gatunek sępa i to niestety z najsłabszymi zdjęciami spośród pozostałych galerii sępów. Ale skoro, jak pisałem w tekście przewodnim po przyjeździe z RPA, nie zobaczyłem jeszcze takiej prawdziwej, dzikiej Afryki, to trzeba będzie zorganizować kolejny wyjazd, aby taką Afrykę zobaczyć i poprawić jakość zdjęć w galerii.
Z ostatniej chwili - Tanzania 12/2017

Sęp brunatny, zwany także ścierwnikiem brunatnym, pojawił się niestety tylko dwa razy przed naszymi obiektywami. Na domiar złego i światło, i odległość były niezadowalające. Nie obyło się bez użycia konwerterów, co widać na załączonych zdjęciach. Nie żerował z innymi sepami, jest znacznie delikatniejszej budowy. Rozpiętość skrzydeł to około 1,7 metra, a waga około 2 kilogramów. Średnia masa ciała sępa afrykańskiego to około 5 kilogramów, plamistego - niespełna 8, a uszatego może przekroczyć 9 kilogramów.

Niespełna 3 metry rozpiętości skrzydeł, waga może przekraczać 12 kilogramów. Potężny, piękny ptak. Sępy kasztanowate były bardzo bojaźliwe i siadały po lewej stronie czatowni, w znacznej odległości godzinami obserwując czatownię i okolicę. Każdego dnia były śmielsze i zmniejszały odległość , a tym samym powstawały coraz lepsze zdjęcia. Oczywiście, sępy, jak to sępy żerują na padlinie. Pozostawiona padlina początkowo była wykorzystywana też przez inne zwierzęta, ale na noc miała być chowana. Jej przeznaczenie to jednak nęcisko dla ptaków i tylko ptaków żerujących za dnia.

Można by rzecz, że zawsze spotykaliśmy sępa plamistego, uszatego i afrykańskiego razem. Najwięcej chyba jednak było sepów afrykańskich. Najszybciej podchodziły do padliny i najszybciej rozpoczynały posiłek. Ale jak one już to zrobiły, to prawie natychmiast pojawiały się przy posiłku sępy plamiste. Dość szybko i skutecznie wyjaśniły sępom afrykańskim, że to teraz ich kolej. Czasami dość zgodnie razem posilały się przy padlinie. Tym wszystkim przepychankom sępów plamistych i afrykańskich przypatrywał się sęp uszaty. Długo i spokojnie oceniał sytuację.

To dopiero było zaskoczenie i radość na wiadomość, że się pojawił w Polsce i, że będę mógł go sfotografować. Jest rzeczywiście piękny i olbrzymi. Niestety nad ranem w jedynym dniu, gdy miałem sposobność go fotografować, było kiepskie światło i dość gęsta mgła. Na szczęście pojawił się jeszcze na koniec dnia, w lepszych warunkach oświetleniowych. Jest rzeczywiście olbrzymi. Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 2,8 metra, a waga do 7 kilogramów. Jest, więc większy od naszego największego drapieżnika, czyli bielika. Ciekawym było obserwowanie tych dwóch gatunków.

Można by rzecz, że zawsze spotykaliśmy sępa plamistego, uszatego i afrykańskiego razem. Najwięcej chyba jednak było sepów afrykańskich. Najszybciej podchodziły do padliny i najszybciej rozpoczynały posiłek. Ale jak one już to zrobiły, to prawie natychmiast pojawiały się przy posiłku sępy plamiste. Dość szybko i skutecznie wyjaśniły sępom afrykańskim, że to teraz ich kolej. Czasami dość zgodnie razem posilały się przy padlinie. Tym wszystkim przepychankom sępów plamistych i afrykańskich przypatrywał się sęp uszaty. Długo i spokojnie oceniał sytuację.

Fotografowanie w takim miejscu jak Iguazu zaowocowało nie tylko zdjęciami jednego z najpiękniejszych wodospadów na świecie, ale także powstaniem galerii sępnika czarnego. Sępniki majestatycznie krążyły nad wodospadem. Było ich zawsze kilka - do dziesięciu osobników. Wykonywały loty wysoko nad  wodą, po czym siadały na pobliskich drzewach, by za kwadrans, za pół godziny, powtórzyć loty. Niestety ptaki były dość daleko i praca z 600mm + 2.0X konwerterem, to zwykle było za mało. Ale powstały zdjęcia z wodospadem w tle, tak charakterystyczne dla tego gatunku.

Szukając nowych gatunków w lesie deszczowym i przejeżdżając z miejsca na miejsce, nagle na wyschniętym drzewie, niedaleko drogi, zauważyliśmy kilka sępników różowogłowych. No cóż znów seria dokumentacyjnych zdjęć na tle nieba. Było to jedno, jedyne spotkanie z tymi ptakami. Dobrze, że z sępnikiem poszło lepiej i galeria wygląda bardziej okazale. Sępniki różowogłowe są nieco większe od sępników czarnych. Waga ich może dochodzić do 2 kilogramów, a rozpiętość skrzydeł może przekroczyć 1,8 metra. Żyje w obu Amerykach, z wyłączeniem Kanady.