TomKal foto

Afryka znów mnie pozytywnie zaskoczyła. Maroko jakże jest odmienne od dotychczasowych moich podróży do Afryki, do Tanzanii, czy Botswany. Ci którzy w Maroku chcieli by uczestniczyć w safari szybko zrozumieją, że to nie ta Afryka. Zwierząt tak kojarzonych z Afryką tu już nie ma. Można za to poruszać się asfaltowymi, wygodnymi drogami, a z atrakcji turystycznych zafundować sobie przejażdżkę na wielbłądzie lub na snowboardowej desce na śniegu lub piasku, jak kto woli. Na śniegu umożliwiają to wysokie góry Atlasu w których nawet w marcu było na tyle dużo śniegu, że na stokach panował tłok. Na piasku, na Saharze warunki do jazdy są przez cały rok. Moja relacja, spostrzeżenia fotografowania w Maroku dotyczą tygodniowego pobytu w tym kraju i przejechaniu z Marrakeszu, poprzez góry Atlasu do pustynnego terenu leżącego w pobliżu granicy z Algierią. Łącznie przejechaliśmy niespełna 1,5 tys. kilometrów i jak na ptasią wyprawę sporo czasu spędziliśmy w samochodzie. Maroko to piękny, malowniczy kraj i powstało podczas podróży sporo zdjęć krajobrazu. Szkoda, że coraz częściej miejscami ten piękny krajobraz zaczynają przesłaniać plastikowe śmieci.  W drodze powrotnej udało się też zobaczyć Marrakesz. Robi bardzo pozytywne wrażenie, czystego, zadbanego miasta z dużą ilością zieleni, co w tej szerokości geograficznej, wymaga dużego nakładu pracy. Starówka w Marrakeszu zrobiła na mnie na tyle duże wrażenie swoją odmiennością, że postanowiłem założyć oddzielną galerię „Marrakesz Medina”. Niestety w tym pięknym przyjaznym mieście, serwującym pyszne „tadżiny” i wszelkiego rodzaju słodycze, cień na ten pozytywny odbiór Marrakesu, rzuca ogrom zwierząt przetrzymywanych w niewoli na starówce miasta, jako atrakcja turystyczna. Poza kanią czarną, która uporczywie próbuje się uwolnić, poprzez małpy, a na grzechotnikach i kobrach kończąc. Węże, po dokonaniu zapłaty przez turystę, drażni się, aby pokazały swą agresywną pozę. Wówczas właściciel węża wykonuje zdjęcie komórką klienta, który woli pozostać jednak w bezpiecznej odległości, jakby się okazało, że wąż nie ma jednak wyrwanych zębów jadowych. Wrzawa, hałas  temu towarzysząca roznosi się na cały plac, przyciągając jeszcze większą uwagę pozostałych przechodniów.
O spotkania z ptakami wcale nie było łatwo w Maroku. Tu z pomocą przyszedł oczywiście przewodnik. Po przejechaniu kilkuset kilometrowych odcinków docieraliśmy na miejsce w których łatwiej było o spotkanie z ptakami. W górach Atlasu kilka powszechnie tam występujących gatunków można było fotografować bez przeszkód, pod warunkiem, że inni turyści nam nie spłoszyli ptaków, przez nieuwagę. Gorzej było na pustyni. Tam trzeba było sporo przejść w poszukiwaniu ptaków, których nie było wiele. Czasami udało się znaleźć pojedynczego osobnika, rzadziej dwa, trzy ptaki, które żerowały na ziemi i podchodząc powoli, można było zmniejszyć dystans i wykonać wówczas zdjęcia. W tak górzystym i pustynnym kraju trudno o bogatą listę gatunkową. Łącznie udało się spotkać około 50 gatunków ptaków. Najtrudniej było o spotkanie z drapieżnikami. Najbardziej zaskoczył mnie widok szybującego orzełka nad starym rynkiem w Marrakeszu. Była to jedyna obserwacja tego majestatycznego ptaka przez cały tydzień pobytu w Maroku.
Postanowiłem dodać tekst przewodni do wróbla pustynnego, bo często podczas przeglądania ptasiego przewodnika „Collinsa” zatrzymywałem się m.in. na wróblu pustynnym. Był on w moich planach fotograficznych, jak jeszcze wiele gatunków z tej książki i dość niespodziewanie udało się go sfotografować w Maroku. Choć nie było łatwo. Gdyby nie podpowiedź przewodnika, to pewnie tego spotkania by nie było, bo widziałem go tylko raz ma pustyni. Przyjechaliśmy w godzinach rannych do miejsca, gdzie ptaki pojawiają się przy namiotach koczujących na pustyni ludzi (galeria „Sahara-zdjęcie 60-te”). Pojawiły się na chwilę, powstało kilka zdjęć po czym odleciały. Nogi się ugięły. To wszystko po dwóch dniach siedzenia w samochodzie, aby dotrzeć na Saharę. Konsternacja, co robić?, bo w godzinach rannych mieliśmy poszukiwać jeszcze stepówek. Na szczęście po 20-stu minutach przyleciały ptaki z powrotem. Było ich ostatecznie 3 lub 4 osobniki w tym jedna samica. W przeciągu kilku minut powstało na tyle dużo zdjęć, że był materiał na powstanie galerii inicjującej ten nowy gatunek wróbla na mojej stronie.
Tradycyjnie w informacjach każdej galerii został zamieszczony wykaz nowych galerii oraz tych w których zaszły zmiany po powrocie z Maroka. Wykaz jest jednocześnie zbiorem linków do tych galerii. Jeżeli za nazwą danego gatunku, w nawiasie, znajduje się litera T- do galerii załączony został tekst, a G- galeria posiada nagranie dźwięku. Dla szybkiego przeglądnięcia wszystkich ptasich galerii powstałych i zmienionych po fotografowaniu w Maroku, wystarczy w przeglądarce wyszukać w zakładce po prawej stronie „słowa klucze” i tam znaleźć „Maroko-ptaki”.