Wykaz alfabetyczny

Na Dominikanie można sfotografować trzy gatunki kolibrów. Niniejszy tekst jest wspólny dla tych galerii. Dla tych, którzy chcą fotografować kolibry nie polecam Dominikany. Oglądając zdjęcia kolibrów w Internecie, trzeba jasno powiedzieć, że są ona zrobione przy specjalnych karmnikach/poidłach dla kolibrów. Ptaki tam przebywają licznie i nie boją się człowieka. To jest miejsce do próbowania zrobienia dobrego zdjęcia w locie kolibra. Próbowania, bo wszyscy wiedzą jak szybko i sprawnie latają. Jak szybko potrafią zmieniać kierunek lotu.

Mimo że udało się uwiecznić wiele gatunków kolibrów, będzie jeden tekst zamieszczony dla wszystkich 22 gatunków sfotografowanych na Kostaryce. Tym razem i czasu było więcej, i światło było lepsze, była więc okazja do wykonania wielu dynamicznych zdjęć. Ciekawe, że jeżdżąc po Kostaryce po przebyciu kilkudziesięciu kilometrów występowały zupełnie inne gatunki kolibrów. Kostaryka to niewielki kraj (kilkanaście procent powierzchni Polski) i na tak niewielkim obszarze występuje taka różnorodność gatunkowa kolibrów.

Z ostatniej chwili -12/2018 Sri Lanka

Kolibry-tekst wspólny dla gatunków sfotografowanych w Ekwadorze

Zdjęcia wykonano w Buenos Aires. Kominiarczyk szarawy osiąga wagę do 19 gramów, a długość jego ciała wynosi około 11 centymetrów i występuje w Ameryce Południowej.

No cóż, nie planowałem wykonania tak kiepskich, dokumentacyjnych zdjęć tego ptaka. Kondory występują w całej zachodniej części Ameryki Południowej. Są rzeczywiście wielkie, bo rozpiętość skrzydeł przekracza 3 metry, a waga ich ciała może osiągnąć nawet 15 kilogramów. Niestety nawet 600mm obiektyw z podpiętym konwerterem 2X nie pomógł. Kondor szybował za wysoko. Zakładam jednak galerię kondora wielkiego, bo prawdopodobieństwo kolejnego spotkania z tymi dzikimi ptakami jest niewielkie. W końcu występuje wyłącznie w Ameryce Południowej…

Koniki polskie miałem przyjemność fotografować na Karsiborskiej Kępie, w rezerwacie OTOP-u, administracyjnie leżącym w obrębie Świnoujścia. Od wiosny do jesieni żyją one w stanie wolnym, wspomagając programy ochrony zagrożonych gatunków ptaków. Wypasanie się koników i naturalne „przycinanie” przez nie trawy, ma sprzyjać wzrostowi populacji zagrożonych gatunków, w tym także wodniczki, której populacja mimo starań i ochrony czynnej spada. Z konikami polskimi sytuacja jest niewiele lepsza, bo łączna ich liczba w kraju to kilkaset osobników.

Kilka razy udało się sfotografować konury białookie w przyhotelowym lesie w Iguazu. Niestety były bardzo płochliwe i trudne do fotografowania. Podczas żerowania siedziały wysoko w koronach drzew i trudno było tak ustawić zestaw, aby udało się wykonać ostre zdjęcie. Przylatywały zawsze w małych stadach. Konury białookie to średniej wielkości papugi. Ich waga rzadko przekracza 200 gramów, a długość ciała 35 centymetrów.

Pierwsze spotkanie z tą papugą zaowocowało wykonaniem jedynie dwóch zdjęć, i to o wartości dokumentacyjnej. W przypadku papug, do których zawsze mam słabość z racji mojej hodowlanej przeszłości, pomyślałem - wielka szkoda. Ale drugi powrót, prawie w to samo miejsce w Buenos Aires, zakończył się spotkaniem całego stada papug, których ulubione drzewo w okolicy było na mojej drodze do parku. Ze względu na obecność ludzi i fakt, że papugi były przyzwyczajone do nich, sesja mogła trwać do wieczora.