Wykaz alfabetyczny

Do mojej galerii trafia trzeci gatunek długoszpona. Tym razem powstała najlepsza i najciekawsza spośród galerii długoszponów na mojej stronie. Było kilka spotkań z długoszponem żółtoczelnym, ale dwa z ciekawą barwą światła. Raz udało się fotografować dorosłe osobniki z dorastającymi młodymi osobnikami. Zdjęć powstało na tyle dużo, że wybór do galerii był trudny. Powstały zdjęcia przedstawiające charakterystyczne długie palce/szpony długoszpona. Długoszpony są filigranowej budowy ciała.

Mój dorobek z tej rodziny ptaków to dotychczas to dwa gatunki, sfotografowane w Tajlandii i Srilance (kurtaczki). A więc niewiele. W Ekwadorze udało się sfotografować 8 gatunków (kusaczków)! Są trudne do sfotografowania i bez pomocy lokalnych przewodników było by to niemożliwe. Przewodnicy musieli poświęcić wcześniej sporo czasu, aby stały się atrakcją dla obserwatorów, fotografów. Żyją naturalnie na dnie tropikalnego, wilgotnego lasu. Są niewielkie, skryte i trudne do zobaczenia, nie mówiąc już o ich fotografowaniu.

Jest to dla mnie wyjątkowy gatunek ptaka, nie tylko ze względu na to , że jest to najcięższy latający ptak na świecie (samce do 18 kg, przy rozpiętości skrzydeł około 2,2 metra), ale że od dziecięcych lat zawsze w mniejszym czy większym stopniu przyciągał moją uwagę. A zaczęło się to w wieku, kiedy byłem chłopcem i stojąc na wprost wypchanego dropia, zamarłem z wrażenia na jego widok. Majestatyczny ogromny ptak, niewiele mniejszy wówczas ode mnie zadziałał na moją wyobraźnię i zapisał się na stałe w mojej pamięci.

Od lat fascynują mnie dropie i dodanie kolejnego przedstawiciela rodziny tych ptaków  to powód do zadowolenia. Niewiele różni się od dropia olbrzymiego, tak pod katem ubarwienia, jak i zachowania. Dostojnie przemierza teren w poszukiwaniu pożywienia i można za nim spokojnie podążać zachowując odległość jaką ptak wyznacza. Nie jest skory do lotu, a zmniejszenie dystansu pomiędzy nami kończy się przyśpieszonym odejściem dropia. Z trzech spotkań z dropiem arabskim powstało kilka zdjęć na ciekawą, nie dokumentacyjna galerię.

Dropie to gatunek, do którego mam bezwzględnie słabość, a więc od nich zaczynam swoje nowości fotograficzne z Australii. Wiedząc, że jakiś czas będę w Australii, zorganizowałem sobie wyprawę, która miała mi pokazać Australię tą niekomercyjną, dziką, naturalną. Sam bym tego nie zrealizował i byłoby pewnie niebezpiecznie, ale udało się to dzięki Hansowi, który doskonale zorganizował nasze warsztaty fotograficzne. Dlaczego doskonale? Bo w kilka dni pokazał mi ponad 100 gatunków zwierząt (większość ptaków).

Tanzania XII / 17’ – tekst inicjujący – Drop olbrzymi