TomKal foto

Zdjęcia nura rdzawoszyjego powstały w krótkiej przewie, pomiędzy pobytem w jednej, a drugiej czatowni i fotografowaniem głuszców i cietrzewi. Był to gatunek, który chciałoby się mieć, ale w naszych warunkach bardzo trudny od zaobserwowania, nie mówiąc już o sfotografowaniu. Fotografowałem nura zimą 2013 roku w Juracie, ale zachodziło słońce, ptak spał na wodzie i odległość była zbyt duża. Powstały zdjęcia, z których także trudno było o jednoznaczną identyfikację gatunku, tak więc nie zamieściłem ich na mojej stronie. Ale w Szwecji, miejscu gdzie nury występują znacznie częściej i jest to kraj ich rozmnażania zupełnie inna sytuacja. W okolicy w której fotografowaliśmy było wiele jezior, jeziorek i oczek wodnych. Na tych najmniejszych widać było często gągoły. Na tych średnich zbiornikach nury. Podchodząc do zbiornika nur powoli, ale zdecydowanie się oddalał, ale nie uciekał. Wykonane zdjęcia nie były wykonane z żadnej czatowni (a szkoda, tu ukłony do organizatora warsztatów, bo ich jakość byłaby nie do porównania), a jedynie ze spokojnego wyczekiwani nad brzegiem w zaroślach. Zbiorniki były na tyle małe, że nawet wolno pływający nur zmniejszał odległość od nas. Niestety zawsze pozostawało kilkadziesiąt metrów. Nury rdzawoszyje żywią się rybami. Osiągają wagę do 2,5 kilograma i rozpiętości skrzydeł do 1,2 metra. Upierzenie ich głów jest rzeczywiście niesamowite i mam nadzieję, że mimo utrudnień plenerowych, braku czatowni udało się wyeksponować specyficzny urok tego ptaka.
Z ostatniej chwili – 06/2014 Islandia
Pierwsze zdjęcia tego ptaka wykonałem w Szwecji. Jakże  jednak ekscytujące były spotkania z nim na Islandii, muszę je opisać i podzielić się z Wami, bo wydaje się to wręcz niemożliwe, chyba że fotografuje się na Islandii. Tam obcowanie z przyrodą ma inny wymiar. Ale do rzeczy…
Przejechaliśmy niewielki most, z którego widać było siedzące po lewej stronie kamieniuszki, a po prawej nury rdzawoszyje. A że kamieniuszki dla mnie to nowy gatunek zaczynam fotografowanie od nich, powoli się zbliżając. Po krótkiej sesji z kamieniuszkami przechodzę drogę i próbuję tego samego z nurami. Mocno zgarbiony, bardzo nieśmiało i powoli zbliżam się do nurów. Są nieco zaniepokojone, ale nie uciekają. Miejsce malownicze, bo zakręt średniej wielkości rzeczki, odbicia na wodzie raz nadają wodzie niebieską barwę, raz zieloną. Kilkadziesiąt minut zabrało mi podejście do nurów. Usiadłem naprzeciwko i fotografowałem je jak przepływały kilkadziesiąt metrów to w lewo, to w prawo. Podczas ich nurkowania przechodziłem szybkim krokiem za nimi, tak aby podczas ich wynurzenia siedzieć znów nieruchomo blisko nich. Były zdziwione, ale nie uciekały, mało tego, kilka razy podpłynęły tak blisko, że nie mieściły się w kadrze. Niesamowite wrażenia z takiego  obcowania z takimi ptakami. Wykonałem wiele zdjęć i pomyślałem, że czas nagrać ich głos. Tu duże zaskoczenie, bo zapomniałem zabrać mikrofon z samochodu. Bardzo powoli, aby ich nie denerwować i nie spłoszyć oddalałem się w kierunku samochodu. Zmontowałem zestaw do nagrywania i powoli zbliżam się do nurów ponownie. Niesamowite, obydwa bacznie mnie obserwowały i nie uciekały, pływały w pobliżu. Zaczynam nagrywać. Niestety nie są tak dynamiczne pod kątem wydawania dźwięków, jak lodowce. Siedzę na brzegu rzeki, na wprost dwa nury rdzawoszyje w odległości kilkunastu metrów, i obserwujemy się wzajemnie. Myślałem przez chwilę, że to nie może się dziać naprawdę. W Polsce, bez czatowni, maskowania nie da się wykonać taaaaaaakich zdjęć i być tak blisko fotografowanego dzikiego ptaka. Ale to przecież mało zaludniona Islandia, gdzie jest większa tolerancja dla człowieka ze strony dzikiej przyrody. Siedzimy na wprost siebie, z  tą różnicą, że ja chcę nagrać ich odgłosy. Mija kilkadziesiąt minut i wreszcie kilka „westchnień” nura udaje się nagrać. Dobrze, bo w tak skulonej pozycji, w bezruchu trudno by było wytrzymać dłużej. Ale to nie wszystko z niesamowitych spotkań na Islandii i w dodatku z tym niesamowitym gatunkiem ptaka. Drugie spotkanie, chyba było jeszcze bardziej ekscytujące. Mały staw, 10 metrów od niego droga asfaltowa, zatrzymujemy samochód i widzimy parę nurów. Jeden siedzi na gnieździe, drugi pływa w pobliżu. Bardzo powoli podchodzę nad brzeg, kładę się na wprost gniazda i fotografuję nura na tafli wody czyszczącego swoje upierzenie. Mija jakieś pół godziny i byłem świadkiem zmiany w opiece nad gniazdem ptaków. Ptak po zejściu z wysiadywania zanurkował i wypłynął w pobliżu partnera. Wykonali przepiękne synchroniczne pływanie po torze w kształcie litery S po czym oddalili się od siebie o około metr i także synchronicznie rozpostarły skrzydła. Niestety ptaki były tak blisko mnie, że tylko jednego dało się uwiecznić w kadrze i połowę drugiego. Było to coś niesamowitego, przepięknego, powstawały dziesiątki zdjęć i pomyślałem, że trudno czegokolwiek więcej oczekiwać. A tu proszę, ptak początkowo czyścił swoje upierzenie, po kilkunastu minutach wzbił się w powietrze na moich oczach. Startował z odległości kilkunastu metrów ode mnie,  a więc nie było problemów z wykonaniem całej sekwencji ze startu ptaka. Z opisywanych spotkań powstało tak wiele zdjęć, że trudno było się zdecydować na ostateczną wersję galerii. Zobaczcie sami moje bliskie spotkania z nurami rdzawoszyimi na Islandii….
Z ostatniej chwili- 06/2018- Islandia
Z ostatniej chwili - 07/2018 - Spitsbergen
Nurom nie odmawiam nigdy i nigdzie. Niesamowite ptaki, które można obserwować i fotografować bez końca. Tym razem udało się wykonać kilka ujęć, jakże odmiennych od tych wykonanych na Islandii. Chyba nie należą do rzadkich ptaków na Svalbardzie, bo w jednym miejscu udało się zaobserwować 7 ptaków. Wysiadująca jaja samica na widok wydrzyka na niebie natychmiast wydała dźwięk ostrzegawczy dla pływającego w okolicy samca. Kilka godzin obserwacji ptaków zakończyło się wykonaniem zdjęć, które urozmaiciły moją dotychczasową galerię tego gatunku.
Z ostatniej chwili-05/2020
Dodałem na YouTube diaporamę moich zdjęć nura rdzawoszyjego. Link do niej poniżej, zapraszam- KLIKNIJ TU