node-gallery | TomKal foto

Orłosęp Rozwiń text

Szczerze powiedziawszy lecąc do Turcji sam nie wierzyłem, że uda mi się sfotografować tak rzadkiego ptaka, jakim jest orłosęp. Na świecie jest już ich niestety tylko kilkaset par, ale skoro udało się z hubarą kanaryjską, której też jest kilkaset na świecie, to może i tym razem się uda. Przygotowując się do wyjazdu oczywiście oglądałem zdjęcia i czytałem o tym ptaku. Niesamowitym jest, że potrafi żywić się szpikiem kostnym, a przed połknięciem kości rozbija zrzucając je z dużej wysokości. Nie przeszkadza mu, że popękane kości są nieraz bardzo ostre. Emocji przy fotografowaniem tego gatunku nie brakowało, bo w pierwszym dniu ptak dokonał jednego nalotu nad czatownią, a ja wówczas fotografowałem orła cesarskiego, którego miałem już wiele zdjęć. Zapanowała cisza jak na cmentarzu po jego odlocie. Być tak blisko i nawet nie powstało zdjęcie dokumentacyjne… Na szczęście młodociany, dwuletni osobnik pojawił się na dłuższą chwilę w następnym dniu, krążąc nad czatownią i wówczas powstały prezentowane zdjęcia. Mając te, prezentowane zdjęcia, wyczekiwaliśmy dorosłego osobnika, którego ubarwienie znacznie różni się od ubarwienia młodego ptaka. Tu jednak odsyłam na inne strony, które prezentują tego majestatycznego ptaka w całej okazałości. Kto wie może jeszcze nadarzy się okazja aby wzbogacić skromną galerię tego gatunku na mojej stronie? Rozpiętość skrzydeł jaką osiąga orłosęp dochodzi do 2,8 metra, a waga do 7 kilogramów. Jest naprawdę ogromny i majestatyczny, ze swoim spokojnym, poważnym wzrokiem. Raz wylądował poza zasięgiem obiektywu, schowany za wzgórzem i spowodował, że 6 sępów kasztanowatych i dwa płowe przeleciały nam przed czatownią i wylądowały nieopodal niego. Widać nie tylko nas zainteresował ten przepiękny, rzadki ptak.
Z ostatniej chwili - 06/2016 Mongolia
No cóż i tym razem nie wyszło z orłosępem. Całodniowe wyczekiwania za tym przepięknym, majestatycznym ptakiem zakończyło sie spotkaniem z trzema gatunkami sępów, kaniami i orłem stepowym. Dorosły i młody orłosęp pojawiły się jedynie przez chwilę nad naszymi głowami i to nie w czasie, kiedy siedzieliśmy w czatowni. Niemniej jednak dodałem do galerii zdjęcia dorastającego orłosępa w locie na pamiątkę tego spotkania. Chyba bez dedykowanego wyjazdu poświeconego wyłącznie orłosępom się nie obejdzie, aby wykonać wreszcie zdjęcia dorosłego orłosępa, którego uważam za najpiękniejszego przedstawiciela szponiastych....
Z ostatniej chwili - 09/2017
Są na mojej stronie galerie dokumentacyjne, które chyba takimi już pozostaną. Galeria orłosępa taką dokumentacyjną nie mogła pozostać. Pierwsza próba sfotografowania orłosępa miała miejsce w 2014 roku. Sukces połowiczny, bo wprawdzie powstało kilka zdjęć, ale takich, które nie oddają całego uroku tego ptaka. W Mongolii powstało kilka przypadkowych zdjęć przelatującego orłosępa. Nie mówiąc już, że nigdy nie udało sie spotkać dorosłego osobnika. Moja fascynacja tym gatunkiem nie jest czymś wyjątkowym. Wiele osób podziwia tego wspaniałego szybownika ze względu na jego urok, sposób życia odmienny od innych przedstawicieli szponiastych oraz zmienność upierzenia w okresie do 7 roku życia. Ptak zmienia swe ubarwienie praktycznie co rok. Czynione są skuteczne starania jego reintrodukcji w Europie, gdzie kiedyś występował niemal we wszystkich wysokich górach. Fotografując szponiaste w Polsce przyzwyczajeni jesteśmy do przebywania w czatowni cały dzień, godzinę przed świtem i godzinę po zmroku. W przypadku orłosępa takiej konieczności nie ma, za to jest bardzo duża zależność od warunków pogodowych. W bezwietrzne, deszczowe dni spotkanie z orłosępem należy do wyjątków. Ptaki czekają 2-3 godziny od wschodu słońca aż powstaną kominy termalne, które wespół z wiatrem pozwalają im szybować cały dzień w poszukiwaniu pożywienia. Pod koniec dnia sytuacja się odwraca. Powolne obniżanie się temperatury przed zachodem słońca powoduje, że orłosępy znikają. Te uwarunkowania pogodowe powodują, że trudno jest wykonać dobre zdjęcia. Ostre słońce sprzyja dużym kontrastom i przepaleniu zdjęć. A o zbawienne chmurki zmniejszające kontrast było trudno. Ptaków było rzeczywiście sporo. Czasami przed obiektywem pojawiało się po sześć osobników i drugie tyle w powietrzu. Szykowały się do lądowania tylko wtedy, gdy któryś z nich już wylądował i poszukiwał co smaczniejszych kości do posilenia się. Czasami wykonywały wiele okrążeń poświęcając czas na obserwację miejsca, gdzie leżały kości. Były wówczas tak skoncentrowane na obserwacji, że wielokrotnie w powietrzu niemal wpadały jeden na drugiego. Łatwość z jaką szybują, to kolejny powód do ich podziwiania. Zdarzały się powietrzne sprzeczki, podczas których ptaki leciały w odwróconej pozycji do góry nogami. Zamieściłem kilka takich zdjęć przedstawiających te powietrzne akrobacje. Udało się też zaobserwować dwie nieudane próby rozbicia kości o skały. Wykonały to młode osobniki z dość niewielkiej wysokości, a kości upadły na trawę. Po starych zdjęciach w galerii orłosępa nie ma śladu. Tym razem udało się też nagrać głos orłosępa. Nie jest to chyba typowy odgłos, ale jedynym orłosępem, który się odzywał, był młody osobnik z tegorocznego lęgu. Wylądował pośród dziesiątek kości i na widok jakiegokolwiek innego przylatującego orłosępa wydawał dźwięki, jakby prosił o nakarmienie. Ptaki po wybraniu kości prawie zawsze podrywały się ze "zdobyczą" w powietrze, chyba że w pobliżu były inne ptaki, to posilały się na miejscu. Dorosłe osobniki prawie zawsze podczas startu trzymały kość w pazurach, podczas gdy młode - w dziobie, a po kilkunastu metrach, jeszcze tuż nad ziemią, przekładały w locie posiłek z dzioba w szpony. Orłosępy z reguły wychowują jednego potomka. W gnieździe, nawet jak pojawia się drugie jajo, to jedynie jedno pisklę dorasta wieku lotnego. Ale zanim do tego dojdzie, orłosępy budują sporej wielkości gniazdo lub kilka gniazd oddalonych od siebie w niewielkiej odległości w niedostępnych grotach, szczelinach i półkach skalnych. Po złożeniu jaja inkubacja trwa niemal dwa miesiące. Kolejne mniej więcej 4 miesiące trwa karmienie młodego w gnieździe. Młode usamodzielniają się w wieku dwóch lat, a dojrzałość płciową uzyskują w wieku 7 lat. Tym razem sporo informacji i duża porcja zdjęć, ale wyjątkowy dla mnie gatunek powinien mieć wyjątkową galerię. Wreszcie się to udało. Sama galeria, moim zdaniem, stała się jedną z ciekawszych na mojej stronie i z dokumentacyjnej, jednogwiazdkowej, stała się czterogwiazdkową galerią. Wreszcie nadszedł ten czas, ten moment na który czekałem od lat, a wszystko to zdarzyło się w Hiszpanii. Kto wie, może kiedyś i u nas w Tatrach doczekamy się orłosępów, które w odróżnieniu od orłów przednich, bielików, nie stronią aż tak od naszych domostw i naszego towarzystwa.
Z ostatniej chwili - 06/2018 Hiszpania
No cóż, byłem zadowolony z dotychczasowej mojej galerii orłosępa i nie dla niego wróciłem do orłosępowych czatowni w Hiszpanii. Ale kolejne spotkanie z orłosępami okazało się bardziej owocne niż to pierwsze i przeszło moje wszelkie oczekiwania. A to wszystko za sprawą zbawiennych chmur i bójek orłosępów. Pisałem wcześniej o kominach powietrznych potrzebnych do lotu orłosępom. Niestety intensywne słońce powodowało "przepalenia" białych szyi orłosępów. Tym razem ptaki pojawiły się po ciepłym, bezchmurnym poranku, ale po chwili chmury przesłoniły niebo, a właściwie słońce. Do tego jeszcze ptaki prowadziły potyczki między sobą, czego wcześniej nie dało się zaobserwować. Powstało wiele lepszych, ciekawszych jakościowo zdjęć i galeria została przebudowana i rozbudowana, trafia więc do nowości.
Z ostatniej chwili - 04/2020
Niestety nie było kolejnego spotkania z orłosępami, ale moje zdjęcia orłosępów doczekały się wreszcie swojej diaporamy. Przez korona wirusową izolację, przyszedł wreszcie czas aby ją zrobić. Prezentacja została zamieszczona na YouTube i w informacjach zamieszczam link do niej:

https://www.youtube.com/watch?v=9qLpVnGe230